VOETBALTOKSHOW

Zag van de week een soort voetbaltokshow. Rondo heet het. Uitgezonden door Ziggo

Ik zie een kamer met een tafel waar omheen enkele heren die iets zinnigs proberen te zeggen over voetbal.

Dat lijkt mij een buitengewoon moeilijke, om maar niet te zeggen, onmogelijke opgave. Wat kan een mens in vredesnaam voor zinnigs over voetbal zeggen.

Dat maakt de heren om de tafel niets uit. Ze trekken gezichten of voetbal echt ergens over gaat. Wij,  de mensheid, moeten het voetbal serieus  nemen. Zoals atoombommen, terrorisme, oorlogen, honger, en dat soort zaken ook serieus worden genomen. De kijker wordt geacht hier niet lacherig over te doen.

Daarom neem ik je even mee op een kort reisje door het wel en wee van de wereld van de voetballers. De voetbalwereld heeft een aantal buitengewoon ingewikkeld klinkende namen bedacht voor mensen in de voetbalwereld die in werkelijkheid helemaal niets voorstellen.

Zo lijkt het of ze wél iets voorstellen.

Zo kennen ze bijvoorbeeld een heuse Raad van Commissarissen. (RvC) net zoals in een echte multinational. Voetbalmensen die een hoge functie kregen, heten Technisch directeuren, Commercieel directeur, Algemeen directeur, voorzitter raad van bestuur enz.

We hebben het dan vaak over ex voetballers die hooguit, na hun voetbalcarrière, na veel oefenen, zelfstandig een set oordoppen op hun hoofd konden plaatsen en vervolgens zonder nadenken tot directeur werden gebombardeerd, maar dit geheel terzijde

Kortom, titels waarvan de gewone  man met open mond en hijgend van opwinding naar opkijkt

Terug naar de tafel met heren eromheen. Er vindt een discussie plaats. Waarover maakt niet uit in het kader van dit stukje, want het gaat zoals gewoonlijk over gebakken lucht.

Wat wel uitmaakt is de setting: die tafel met heren. De gespreksleider is Jack van Gelder. Verder de vaste gasten, Wim Kieft, Jan van Halst en een, elke week . verse gast. Meestal iemand uit de gewone wereld en om die reden dan ook door de andere gasten volslagen genegeerd .Want voor voetballers bestaat er geen wereld buiten het voetbal. Waarom ze dan uitgenodigd worden, is mij een raadsel.

Het geheel moet de indruk van iets vertrouwds voor de kijker opleveren. Die kamer, die keukentafel. En die gigantische Amerikaanse ijskast uiteraard.  Midden in de uitzending loopt heer van Gelder naar die ijskast en vist er een paar biertjes uit. Ontkurkt die zeer in het oog springend en neemt een flinke slok. Soms krijgt Jan van Halst er ook een aangeboden.

Wim Kieft, voorheen alcohol- en drugsverslaafde, maar sinds enige tijd de verslavingen meester en van zich afgeschreven in het boek KIEFT,  kijkt naar de biertjes alsof er enkele rioolspinnen aan zijn komen lopen. Verder geeft hij geen krimp.

Hij laat niets merken.

Van Gelder haalt nog een biertje

En dat is precies waar het in de wereld van voetbal om gaat. Elk normaal meelevend mens , niet uit de voetbalwereld, zou rekening met Kieft hebben gehouden en karnemelk hebben ingeschonken, of koffie.

Mensen als van Halst en Van Gelder niet. Die houden echt geen rekening met mensen als Kieft. Mensen als van Halst en van Gelder zijn op een gegeven moment in zichzelf gaan geloven.. Want Jack van Gelder vindt Jack van Gelder op zijn best als hij  over Jack van Gelder kan praten. Ego in het kwadraat, kortom. Van Gelder denkt aan niemand behalve aan van Gelder. Als van Gelder ‘s avonds voor de spiegel zijn tanden staat te poetsen, denkt hij “ wie ben IK dat ik JOUW tanden mag poetsen??”

Als Jack van Gelder ooit in de voetbalhemel aankomt, is het eerste wat hij doet, naar God lopen en zeggen:’Hee joh, wegwezen hier, je zit op mijn plaats.!’

Is hier een vuilniszak nodig??

Zeker!  VUILNISMAN!!  MOGEN DEZE ZAKKEN OOK MEE!!